Biljka raste i u Makedoniji, severnoj Grčkoj, Albaniji, Crnoj Gori, na severozapadu Bugarske, na visokim planinama koje su svedočile strašnim danima Velikog rata
Biti kraljica znači obeležiti jednu epohu na mnogo načina. Njeno ime biva upisano u istoriju, njena dela mere se posebnim merilima. Mnoge kraljice bivaju pominjane češće ili ređe, a srpska kraljica Natalija Obrenović pominje se posebno svake godine 11. novembra – na Dan primirja u Prvom svetskom ratu, i to zbog posebnog poklona koji je dobila od predstavnika svog naroda.
Simbol posebnog dana u Republici Srbiji, dana koji podseća na 11. novembar 1918. godine, kada su u železničkom vagonu u Kompijenu Sile Antante potpisale primirje sa Nemačkom i time okončale Prvi svetski rat – jeste cvet Natalijina ramonda (Ramonda Nathaliae).
Ova ugrožena vrsta u Srbiji naziva se i cvet feniks jer ima sposobnost regeneracije posle sušnih dana, padom prve kiše. Ovakva priroda cveta sugeriše na vaskresnje naroda koji je u Velikom ratu izgubio trećinu svog stanovništva.
Natalijinu ramondu otkrio je doktor Sava Petrović, dvorski lekar kralja Milana Obrenovća, 1884. godine u okolini Niša, u Jelašničkoj klisuri. Sa naučnikom Josifom Pančićem opisao je ovu vrstu i dao joj ime po kraljici Nataliji.
Biljka raste i u Makedoniji, severnoj Grčkoj, Albaniji, Crnoj Gori, na severozapadu Bugarske, na visokim planinama koje su svedočile strašnim danima Velikog rata.
Na amblemu koji se nosi na reveru na dan primirja iz Ramonda Serbicu, kako se cvet još naziva, stoji i motiv trake Albanske spomenice.
Tako je jedna kraljica, rođena u Firenci, umrla u Parizu, postala poznata po poklonu koji je dobila od pojedinaca svog narooda – po neuništivom cvetu koji nosi njeno ponosno ime.
