Na 83. godišnjicu eksplozije u Fabrici oružja i municije u kojoj je živote izgubilo oko 120 ljudi, radnika fabrike i građana, Grad Užice i Narodni muzej Užice su odali poštu i položili vence na spomenik žrtvama eksplozije. Parastos tragično nastradalim služili su sveštenici užičke crkve.
Dana 22. novembra 1941. godine oko 15 časova u poprečnom delu tunela gde su bili smešteni materijal i fabrički proizvodi, došlo je do eksplozije koja se lančano proširila i na fabriku oružja i na sklonište. Vatrogasci su sa četiri mlaza vode krenuli u tunele izvlačeći odatle tela ranjenih i poginulih u dvorište. Postojala je opasnost da može doći do eksplozije sanduka sa tromblonskim bombama. Eksplozije su u talasima trajale sve do idućeg dana. U eksploziji je uništen ceo arsenal oružja spreman za front. Poginula je cela smena radnika u fabrici oružja i civili koji su se nalazili u sklonišitu.
Prema dosadašnjim podacima poginulo je oko 120 lica, od kojih je imenom i prezimenom poznato 111, 62 civila i 49 radnika iz fabrike oružja i municije.
Kako je naveo zamenik gradonačelnice Užica Rajko Radosavljević žrtvu stradalih ne smemo zaboraviti nikada i naš zadatak je da nastavimo tradiciju sećanja i poštovanja.
–Tragedija koja se ovde dogodila pre 83 godine, za nas u gradu Užicu jedna je od najvećih, jer živote je u jednom danu izgubilo 120 ljudi, čitava smena radnika Fabrike oružja i municije i civila koji su se od bombardovanja sakrili u fabričkim tunelima. U obavezi smo da generacijama koje dolaze ostavimo svest o tome kolika je žrtva ovde stradalih. Ali i svih ostalih stradalih u ratovima za oslobođenje i slobodu koju uživamo. To je naša prošlost koju moramo pamtiti zarad sadašnjosti i budućnosti. Slava i večna hvala svim stradalim Užičanima u Fabrici oružja i municije 22. novembra 1941. godine, kazao je Radosavljević.
Oslobođenjem Užica 24. septembra 1941. godine, pod kontolom partizanskih vojnih vlasti počela je sa radom Partizanska fabrika oružja i municije, jedina u porobljenom delu Evrope koja je proizvodila oružje protiv fašističkog okupatora. Radnici u fabrici su bili svesni važnosti snabdevanja partizana oružjem i municijom i znali su da od njih zavisi koliko će se pokret otpora omasoviti.
Shodno naređenju Vrhovnog štaba NOPOJ, u podzemnim prostorijama izgrađenim pre izbijanja Drugog svetskog rata za potrebe trezora Narodne banke Kraljevine Jugoslavije, useljena je fabrika oružja i municije, tačnije njeno municijsko odeljenje i alatnica, dok je levi deo tunela postao civilno sklonište namenjeno građanima koji su tu tražili zaklon od tada nemačkih aviona.
I ovaj put podsetilo se da su danonoćnim radom u tri smene u fabrici oružja i municije radnici proizveli 2.700.000 puščanih metaka, 90.000 metaka za pištolj, 21.040 pušaka, 30.000 ručnih bombi i 2.000 nagaznih mina. Takođe je urađen remont na oko 20.000 pancirnih topovskih granata, popravljeno ovo 4.500 pušaka, 200 teških mitraljeza, 300 puško-mitraljeza, nekoliko tenkova i veća količina drugog oružja. Oružje i municija koja se proizvodila u Užicu, stizala je do partizanskih jedinica u Bosni, Hercegovini, Šumadiji, Crnoj Gori i drugim delovna poroblene zemlje.
Vence i cveće su pored delegacija grada Užica i gradske opštine Sevojno položile delegacije SUBNOR-a, Prvog partizana, Udruženja vojnih penzionera, Udruženja potomaka ratnika Major Kosta Todorović, Društva istoričara Užica kao i rodbina i prijatelji nastradalih.
