U Fabrici oružja i municije Užice 22. novembra 1941. godine oko 15 sati dogodila se snažna eksplozija u poprečnom delu tunela, koji je služio za smešaj materijala proizvoda u raznim fazama proizvodnje. Eksplozija se lančano širila na oba tunela i u talasima trajala sve do narednog dana. Izginula je čitava smena radnika i civila koji su se nalazili u skloništu. Podsetio je na ono što se na današnji dan dogodilo pre 82 godine istoričar iz Narodnog muzeja Užice Goran Novaković.
Grad Užice i Narodni muzej Užice su odavanjem pošte i polaganjem venaca na spomenik žrtvama eksplozije obeležili 82. godišnjicu eksplozije u Fabrici oružja i municije u kojoj je živote izgubilo oko 120 ljudi, radnika fabrike i građana. Parastos tragično nastradalim služili su sveštenici užičke crkve.
Član gradskog veća Ratko Trmčić podsetio je da je nakon oslobođenja našeg grada 24. septembra 1941. godine u predratnoj fabrici oružja i municije u Krčagovu jedinoj fabrici te vrste u okupiranoj Evropi organizovana proizvodnja oružja i municije za jedinice koje su pružale otpor okupatoru.
–Zbog učestalih bombardovanja fabrika je po naređenju Vrhovnog štaba raseljena na više mesta u gradu. Jedno od tih mesta bile su podzemne prostorije izgrađene za potrebe trezora Narodne banke Kraljevine Jugoslavije u oči Drugog svetskog rata. One su adaptirane za potrebe fabrike oružja i municije koja je radila u tri smene. U levom delu tunela rekonstruisano je civilno sklonište za građane koji su se tu sklanjali od bombardovanja. U fabrici su se prizvodile specijalne puške za Vrhovni štab, puščani meci, pištoljska i pancirna municija, ručne bombe, nagazne mine, popravljali puškomiraljezi, topovi i remontovale topovske granate. Tog 22. novembra dogodila se eksplozija u kojoj su stradali svi radnici koji su se u tom trenutku nalazili za mašinama i civili koji su se zatekli u skloništu. Sedam dana nakon ove tragedije i herojskog otpora i stradanja Radničkog bataljona na Kadinjači u čijem sastavu su bili i radnici fabrike oružja i municije prestala je da postoji Užička republika, rekao je Trmčić i dodao:
–Žrtve eksplozije u Trezorima ne smememo i nećemo nikada zaboraviti, zato se i danas klanjamo njihovim senima. Neka im je večna slava, naveo je Trmčić.
Istoričar iz Narodnog muzeja Užice Goran Novaković je u svom obraćanju naveo kako je ovu tragediju opisao arheolog i istoričar, nekadašnji upravnik Muzeja Novak Živković u svojoj monografiji Partizanska fabrika oružja i municije.
–Vatrogasci su išli kroz tamu od mesta do mesta, pronalazili ljude teško ranjene, onesvešćene ili mrtve. Brzo su ih izvlačili u dvorišta, videli su da su neki već bili sagoreli, njihovi udovi su se pri dodiru razdvajali, pa su ih morali pažljivo prikupljati. Unutra su i dalje sa zviždukom leteli komadi metala, puščana zrna, čaure i neki delovi i odbijali se od svod i zidove. Eksploziije su se produžavale. Granate od 75 i 100 mm kada se rasprsnu u tako stešnjenom prostoru bile su užasne. Odjeci u tunelu bili su strahoviti. U prostorijama se moglo ostati najviše nekoliko minuta i ljudi pod maskama su se onesvešćivali, pred tunelom je nastao red mrtvaca i bilo ih je sve više.
Novaković je rekao da je naša dužnost da pamtimo njihova stradanja, njihovu žrtvu i doprinos pobedi nad okupatorom.
Vence i cveće su pored delegacija grada Užica i gradske opštine Sevojno položile delegacije Socijalističke partije Srbije, SUBNOR-a, Prvog partizana, Udruženja vojnih penzionera, Udruženja Borci Sevojna, Udruženja potomaka ratnika Major Kosta Todorović, Društva istoričara Užica kao i rodbina i prijatelji nastradalih.
